Een dagje rondtoeren in de central highlands!

Deze morgen vroeg uit de veren. Om 7u afspraak met de tourgids, mister Rot...
Bleek dan weer dat er 7 mensen op rondrit zouden gaan ipv ons tweetjes... eerst teleurgesteld en een beetje boos, maar uiteindelijk viel het reuze mee en de prijs was ook een stuk minder op die manier. We hadden geluk het waren 4 jongeren uit Jakarta, Java en een neef van hen die in Australie woont, echt aangename en leuke reisgenoten...
Op weg naar de countryside, kleine weggetjes tussen de bergen, de koffieplantages, soms tussen de wolken,...
Eerste stop een cricketfarm, ze kweken daar sprinkhanen ter consumptie. En ja hoor, ik heb er toch wel een 5-6tal gegeten, met kop en staart, vleugels, benen en voelsprieten en al... Gebakken in olie met ui en look... en vol proteinen,... verrassend knapperig en lekker! Roswitha hielde het bij eentje, te veel gegeten bij het ontbijt zeker...

Onderweg een marktje bezocht, niet zoveel nieuws voor ons. Alleen misschien het volgende: een hond is hier eerst een huisdier, na een eerste worp,houden ze de kleintjes en eten de moeder op... blijkbaar wordt er in dit deel van Vietnam heel veel dog gegeten...
Volgende stop een 'spectaculaire' waterval. Nu ja, 't is te zeggen, een prachtige waterval met een spectaculaire klim erheen... Maar we deden het heel voorzichtig hoor, 't was too slippery om je te haasten!

Verder op weg, stoppen aan een zijdefabriekje, ongelooflijk hoe primitief alles hier nog is... 

Nog een stop bij de koffieplantages...

En dan verder naar ons doel, the minority village. Na een wandeling door het dorp werden we in één van de huizen uitgenodigd. Alleen de vrouwen  en kinderen zijn thuis. Als je het al een huis kunt noemen... Houten planken met een aarden vloer, 1 ruimte waarin 10 mensen samen leven, waarin ook nog gekookt wordt en geslapen. Onze gids is een tribal die indertijd geadopteerd werd door een familie die hem naar school stuurde en liet verder studeren, hij runt nu een guesthouse in Dalat en werkt als goed engelssprekende tourgids. Toch hield hij contact met zijn biologische familie en zo is hij kind aan huis in het dorp. Iedereen was blij hem te zien en ons erbij.

Ze toonden ons hoe ze hun katoen plukken, spinnen en uiteindelijk weven. We leerden enkele tribalwoorden (ze spreken hun eigen taal) en kregen heel de familiegeschiedenis te horen... Na een heleboel uitleg over hun levenswijze, huwelijk, kinderen baren,jagen... zong de lieve dame nog een traditioneel huwelijkslied voor ons! Ze leven van dag tot dag in serieuse armoe, hebben ze geld dan eten ze veel, zoniet doen ze het met 1 rijstmaaltijd per dag... rijst een week lang in water gefermenteerd om te zwellen... We mochten gerust proeven, maar geef mij maar liever sprinkhanen hoor!
Nog een vegetarische lunch in het geboortehuis van Rot (gemaakt door zijn zus die een boedhistische non is) gevolgd door het proeven van alle lokale fruitsoorten, longan, ramboutan, custardapple, guave en ook durian (vrucht met een uitgesproken 'slechte' geur en volgens mij dezelfde smaak, mag in veel hotels niet binnen... zegt dat genoeg?) Lekker, maar die grote brok durian had ik iets te snel helemaal in mijn mond gestopt, jekkes, niet te doen, al kokhalzend keek ik naar Roswitha... die was slimmer geweest, een stukje proeven en de rest bij de fruitresten...
Uiteindelijk terug naar ons guesthouse...
Een prachtige dag vol mooie herinneringen!
En morgenvroeg nemen we de bus naar Mui Nè, terug naar zee en naar de warmte! Hier is het ongeveer 22-24 graden en geloof het of niet, we hebben het koud als de zon niet schijnt, verwend hè.
Tot later...